Bardzo ładna o eleganckim wyglądzie sosna giętka. Igły ciemne i długie, niebiesko-zielone z połyskiem. Odmiana tworzy formę wąską, piramidalną. Roczne przyrosty w granicy 20-25 cm.

Wolnorosnąca sosna naturalnie występująca w Japonii. Porasta górzyste tereny. Korona gęsta, stożkowata, w starszym wieku nieregularna, parasolowata. W naszym klimacie dorasta do 5-10 m wysokości. Igły dość sztywne, 3-6 cm długości, zebrane po 5 w pęczku, powyginane w różnych kierunkach, dwubarwne, ciemnozielone na zewnątrz, z białymi paskami od spodu. Z daleka daje to efekt niebieskawego zabarwienia. Zawiązuje dużo szyszek, które pozostają na drzewie przez kilka lat. Może rosnąć na każdych glebach, za wyjątkiem całkowicie nieprzepuszczalnych, w miejscach nasłonecznionych. Wytrzymała na mrozy.

Gęsta, szerokostożkowa, karłowa odmiana, osiągająca po 30 latach ok. 3 m wys. Pędy krótkie, sztywne. Igły srebrzystoniebieskie, krótkie, nie kłujące. Z daleka, odmiana ta przypomina świerk srebrny. Wymaga raczej żyznych i dostatecznie wilgotnych gleb. Może być uszkadzana przez późne wiosenne przymrozki. Jedna z najładniejszych karłowych odmian, polecana do małych ogrodów przydomowych, ogrodów skalnych i wrzosowiskowych.

Dosyć wolno rosnąca, drzewiasta odmiana o niezbyt regularnym, stożkowym pokroju Osiąga po 30 latach 6-8 m wys. Igły krótkie, ciemnozielone, błyszczące. Wiosną młode przyrosty intensywnie złocistożółte, latem zielenieją. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne, ale unikać gleb wapiennych.

Gęsta, zaokrąglona, wolno rosnąca odmiana osiągająca po 30 latach ok. 3 m średnicy. Pędy krótkie, sztywne. Igły niebieskawe, kłujące, zebrane po dwie. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe. Rośliny wrażliwe na zanieczyszczenie powietrza. Polecana do małych ogrodów, ogrodów skalnych i wrzosowiskowych

Rośnie średnio szybko, roczny przyrost to ok. 30-60 cm. Początkowo ma pokrój szeroko stożkowy, z wiekiem korona nieco się spłaszcza, przerzedza i przybiera kopulasty kształt . Bardzo odporna na zanieczyszczenia powietrza, wiatry, mrozy i suszę. Toleruje zasolenie. Ma też bardzo małe wymagania glebowe. Młode pędy szaro-srebrzyste, b. dekoracyjne. Wymaga stanowisk słonecznych. Do nasadzeń pojedynczo lub w grupach.

Piękne drzewo o średnio silnym wzroście, osiągające po 30 latach 8 m wys. Często ma nieregularny pokrój. Pędy grube, sztywne. Igły 25-35 mm długości, srebrzystoniebieskie, nie kłujące. Cechą charakterystyczną są wielkie szyszki do 25 cm długości, które zawiązują już młode rośliny. Wymaga żyznych, raczej wilgotnych gleb. Polecana do parków i dużych ogrodów oraz nasadzeń pojedynczych w eksponowanych miejscach.

Dosyć wolno rosnąca, drzewiasta forma o pokroju wąskostożkowym, osiągająca po 30 latach ponad 8 m wys. Gałęzie wyprostowane, sztywne; igły zielone. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Polecana do małych ogrodów, parków, do nasadzeń pojedynczych, szpalerów i kompozycji ogrodowych.

Płacząca, wolno rosnąca odmiana o wysokości uzależnionej od miejsca szczepienia lub sposobu prowadzenia (palik). Wszystkie pędy przewisające, brak przewodnika. Igły zielone. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Polecana do małych ogrodów, szczególnie do sadzenia pojedynczo w eksponowanych miejscach.

Ciekawa polska odmiana, o powolnym wzroście i zwykle nieregularnym pokroju, osiągająca w wieku 10 lat ok. 2 m wys. Pędy krótkie, sztywne. Igły srebrzystoniebieskie, wczesną wiosną na młodych przyrostach kremowożółte. Wymagania glebowe i wilgotnościowe bardzo małe. Polecana do nasadzeń pojedynczych.

Nieregularna, wolno rosnąca odmiana, w starszym wieku drzewiasta. Osiąga po 30 latach ok. 4 m wys. Jej cechą charakterystyczną są duże szyszki dziwacznie osadzone na końcach pędów, które wiosną mają czerwone zabarwienie. Szyszki pojawiają się już na młodych roślinach. Wymaga dosyć żyznej i wilgotnej gleby.Polecany do ogrodów japońskich,skalnych, i małych ogrodów przydomowych

Piękna, regularna, stożkowa forma świerka, osiągająca w wieku 30 lat ok.10 m wys. Gałęzie ułożone piętrowo. Igły długie – do 3 cm, srebrzystoniebieskie. Drzewo o małych wymaganiach uprawowych,dobrze rosnące w warunkach miejskich.Polecane do nasadzeń pojedynczych i szpalerowych.

Dziwna, monstrualna forma o bardzo luźnym (ażurowym), wyprostowanym pokroju, dosyć silnym wzroście, osiągająca w wieku 30 lat do 15 m wys. Pędy wężowate (stąd częsta nazwa świerk wężowy), prawie bez rozgałęzień, zakończone pojedynczym pąkiem. Gałęzie boczne zwisające. Pień wyraźnie widoczny. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne

W naturze osiąga wysokość 20 m i szerokość 4 m. Korona jest gęsta, wąskostożkowa. W pierwszych latach drzewo posiada kształt piramidalny, później stożkowaty. Górne gałęzie są początkowo opuszczone. Z upływem czasu rosną bardziej poziomo. Boczne gałązki są zwisające. Świerk jest wytrzymały na niskie temperatury i zanieczyszczenie środowiska, lubi stanowiska słoneczne. Łatwo przystosowuje się do różnych warunków.